คนเป็นสัตว์ที่เกิดจากแรงกรรม แรงกรรมผลักดัน
พฤติกรรมความเป็นไปในชีวิตของคน การแสดงออก
ตามอนุสัยสันดานเป็นแรงกรรม ไม่เฉพาะเจ็บป่วยหนัก
จึงเรียกว่าแรงกรรม แรงกรรมเปลี่ยนแปลงได้ด้วยจิตใจ
มุ่งมั่นในความดีงาม
เขาว่าอาจารย์ขี้เมา ฉันเหล้า ฉันเนื้อสัตว์ ถ้าอย่าง
งั้นอาจารย์ก็ต้องลงนรกซิใช่ไหม อาจารย์สอนพวกเจ้า
ให้งดดื่มเหล้าเพราะพวกเจ้ากินนกเข้าไปตัวหนึ่งแล้วไม่
อาจฉุดช่วยวิญญาณของเขาให้ไปเกิดเป็นคนได้
เมื่อแม้แต่ฉุดช่วยวิญญาณของตัวเอง ยังไม่ได้เลย
เจ้าจึงต้องสำรวมละเว้นหลังดื่มเหล้าแล้ว เจ้ายังคงรัก
ษาสติสัมปชัญญะรักษากิริยาสง่างามอยู่ได้ไหม จุดนี้เจ้า
จึงเทียบกับพระอริยเจ้าไม่ได้ บางครั้งพระอริยเจ้าอุบัติ
มาในโลกเพื่อล้อเล่นชีวิต แต่พระประวัติบางเรื่องคน
เล่าขานหรือการแสดงก็แต่งเติมเป็นนิยายไป
ฉะนั้นในส่วนนี้ จึงอย่าได้เอาพระองค์มาเป็นแบบ
อย่างข้ออ้างทำตาม แม้วิถีอนุตตรธรรมจะเป็นยานขึ้น
สูง แต่ธรรมปฏิบัติตามทางสายกลางก็ยังคงต้องเริ่มต้น
ด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา อย่าเข้าใจว่าเมื่อได้จุดนี้จาก
พระอาจารย์แล้ว ได้รู้จุดสถิตจิตวิญญาณตนโดยฉับ
พลันแล้ว จะกล่าวอ้างว่ารู้แจ้งเห็นจริงได้
อนุสัยสันดานเดิมของเจ้าที่ติดตามมา เจ้าได้ชำระ
แล้วหรือ? หนี้เวรกรรมจากหกหมื่นปีที่ผ่านมา เจ้าลอก
ออกทีละชั้นได้หรือยัง? เจ้าได้สร้างสมบุญกุศลได้เจริญ
ปณิธานใช้หนี้เขาไปหรือยัง?
ฉะนั้น เจ้าจึงจำต้องค่อยสำรวมระวังบำเพ็ญไป
ขณะนี้พวกเจ้าก็ดีแต่เผยแพร่นำพาคน ให้ได้รับธรรมะ
ไม่ได้ย้อนมองภายในจิตใจของตนเองเลย กิเลสตัณหา
อนุสัยในสันดานมีอยู่เท่าไร รู้ไหมทำไมคนจึงเวียนว่าย
เกิดตายในชีววิถีหกไม่จบสิ้น มันเวียนว่ายไปตามแรง
ของสันดาน
แม่บ้านทำอาหารชอบจะเหยาะเหล้า แต่งกลิ่น
สักเล็กน้อย คิดว่าไม่ถึงกับทำให้มึนเมา หารู้ไม่ว่าจะติด
เป็นนิสัยแล้วจะแก้ยาก ผู้ชายพอนึกถึงงานเลี้ยง นึกถึง
เรื่องเสริมสร้างสุขภาพก็จะนึกถึงเหล้า ผู้บวชบำเพ็ญ
กินอาหารวันละสองมื้อ หน้าตาสดใส เลือดฝาด
สมบูรณ์ ไม่เห็นจะต้องอาศัยเหล้ามาบำรุง มันอยู่ที่พลัง
จิตต่างหาก ทางที่ดีอย่าแตะต้องมันเลย
เจ้าจะใช้เหล้าได้ในโอกาสใด เมื่อเจ็บป่วย หมอ
ให้ยาที่ต้องใส่เหล้า ดองเหล้าแต่ไม่ให้ถึงกับมึนเมา
หายป่วยแล้วให้เลิกไปเลยไม่ให้ติดใจ
ยาผสมเหล้าใช้ทาภายนอกไม่เป็นไร ดื่มเหล้าทำ
ให้ทรัพย์สินเสียหายบุญวาสนาค่อย ๆ ลดน้อยลง ไม่ดื่ม
เหล้าและไม่ให้เหล้าแก่ใคร เดินทางไปต่างประเทศก็
ไม่ช่วยซื้อไม่ช่วยหอบหิ้วเหล้าให้ใคร ไม่ค้าขายเหล้า
เขากินเข้าไปแล้วขาดสติ ทำความชั่วอะไรลงไปบ้าง
ความผิดบาปตรงนั้น เกิดจากเหล้าที่เจ้าให้เขา
ขายเขา หรือช่วยหอบหิ้วมาให้เขาฯ เจ้าคิดว่าเจ้ามีส่วน
ด้วยไหมกับความผิดบาปนั้น เขาจะดูถูกว่า “น้ำหน้า
ผู้หญิง” กินเหล้าสูบบุหรี่ ขี่รถซิ่งไม่เป็น ยังดีกว่าที่
เจ้าจะเอาอย่างเขา เขาสอนให้เจ้าตกนรกรู้ไหม โรคตับ
หัวใจ เบาหวาน มะเร็งในกระเพาะอาหารฯ จะเกิด
ตามมา ตั้งแต่โบราณมาเราเสียคนดี ๆ ไปมากแล้ว
เพราะเหล้า
อริยกวี “หลี่ไป๋” คนหนึ่งละที่เมาเหล้าแล้ว
จมน้ำตาย เพราะลงไปอุ้มดวงจันทร์ในน้ำ กลิ่นเหล้า
เต็มตัวอย่างนี้ เมื่อมีเหตุร้ายเจ้าจะให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์พระ
องค์ใดเข้าใกล้มาฉุดช่วย ผู้ใดไม่เสพเหล้าและอาหาร
คาวรักษากายใจให้บริสุทธิ์ ผู้นั้นจะมีกลิ่นกายหอม
คล้ายไม้จันทน์
พูดถึงกลิ่นไม้จันทน์ วันหนึ่งเมื่อเจ้าได้กลิ่นไม้
จันทน์แล้ว หันไปก็ได้พบพระโพธิสัตว์กวนอิมประทับ
อยู่ ณ ที่นั้น อย่าได้เที่ยวบอกเล่าไป เพราะจะกลาย
เป็นเพ้อเจ้อ นิมิตเห็นดอกบัวขาวเห็นแสงสว่างเจิดจ้า
บนหลังคาบ้าน ฯลฯ เป็นนิมิตมงคลในใจก็พอแล้ว
การปฏิบัติบำเพ็ญให้เห็นชัดในธรรมะ ในสัจธรรม
ในพระโองการจริง มิให้ติดนิมิตใด ๆ ที่ถ่ายรูปแล้ว
ปรากฏอะไรแปลก ๆ ไม่ใช่ไม่มี แต่อย่าอยากให้มีทุก
อย่างมีเหตุปัจจัยส่งผลให้เป็นการเฉพาะเท่านั้น มิใช่จะ
เรียกร้องเอาได้
เมาเหล้าจะทำผิดได้ทุกอย่าง ผิดกามได้ไม่ว่า
กับพี่น้อง คนใช้ ลูกหลานหรือใคร บางคนเขียนเช็คให้
เขาตอนเมาเหล้าถึงกับล้มละลายไปเลย ติดต่อค้า
ขายสังคมกัน เลี้ยงอาหารเครื่องดื่มอื่น ๆ ให้ความ
จริงใจต่อกันจะดีกว่า ไม่ต้องเลี้ยงเหล้า พอเมาเหล้า
ความอายก็หายหมด
คนที่ผิดหวังเสียใจทำไมดื่มเหล้า เพราะเมาแล้ว
คิดถึงอยากได้หญิงสาวมาย้อมใจก็ได้อย่างที่คิดเหมือน
ดมกาว ดมสารระเหยเสพติด เขาจะหลงภาพลวงตาที่
เกิดขึ้นตรงหน้าเหมือนของจริง สิ่งเสพติดทุกอย่างเสพ
ติดง่ายแต่ตัดใจเลิกยาก
ก่อนออกจากบ้านพิถีพิถันแต่งตัว พอเหล้าเข้า
ปากผมก็เริ่มปรกหน้า เสื้อผ้าก็หลุดลุ่ย ไม่เหลือบุคลิก
งามสง่าของครูบาอาจารย์ ของสามี ของพ่อ ของปู่ ของ
คนที่น่าเคารพนับถืออีกเลย พูดหยาบคายไขความลับ
ได้แก้ผ้าได้ไม่อับอาย
ฆ่าฟันตบตีด่าทอพ่อแม่ เปิดนรกสิบแปดขุมให้
ตัวเองทันที ผู้หญิงดื่มเหล้าเมายิ่งน่าเกลียด ถูกใคร
รังแกล่วงเกินก็ไม่รู้ตัว มีแต่คนดูถูกเหยียดหยาม ท่าน
จอมปราชญ์ขงจื้อ จึงได้อุทานด้วยความสมเพชตั้งแต่
เมื่อสองพันกว่าปีก่อนว่า “ฉันไม่เคยเห็นผู้กระหายใน
คุณธรรมเหมือนดังกระหายในกามเลย” เมื่อ “กาม”
เข้าครอบงำ “คุณธรรม” ก็หายไป เมาแล้วจิตใจ
ฟุ้งซ่านทะยานอยากผิด ๆ ท้าทายกล้าเสี่ยง ศีลข้อไหน
ก็รักษาไว้ไม่ได้
แพร่งพรายไตรรัตน์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายก็ไม่
อยู่ในสายตา พบคนเสเพลขี้เหล้าเมายา ถ้าตักเตือน
ได้ก็ตักเตือนไป ตักเตือนไม่ได้ให้หลีกหนี ถ้าเขาไม่มี
รากบุญกุศล อย่าพยายามดึงเขามารับวิถีธรรม เจ้าอาจ
ช่วยเขาไม่ได้ แต่กลับถูกแรงกรรมของเขาฉุดไป เพราะ
สมาธิความมั่นคงของเจ้ายังไม่อาจเทียบเท่าพระพุทธะ
เจ้าอาจจะรู้สึกว่าอยู่กับวงการธรรมะนาน ๆ เข้า
เลยแยกตัวจากสังคมไป แท้จริงแล้วไม่ใช่ ไม่ได้แยก
และไม่ต้องแยก เพียงแต่เจ้าจะต้องรู้จักใช้ด้านสว่าง
ของวงการธรรมะไปปรับสภาพ ด้านที่เป็นความมืดของ
สังคมภายนอกให้ได้อย่างเหมาะสมเท่านั้น เจ้าไม่ต้อง
กินเหล้าเมายากับเขา แต่เจ้าก็ยังเป็นคนหนึ่งในสังคม
นั้น
รู้ว่ากินเหล้าเมายาผิดศีล แต่ก็ยังทำ ทำแล้วใจคอ
ก็จะหวั่นวิตกไม่เบิกบาน จึงต้องสำนึกผิดทุกวัน หลง
ใหลอยู่ในความเมาวันแล้ววันเล่า ไม่มีเวลาตื่นใจไม่มีสติ
ที่จะมองหานิสัยสันดานไม่ดีของตัวเอง จึงไม่ได้แก้ไข
รากเหง้าของกุศลบุญก็เน่าเปื่อยไป เวลาเมาท่อน้ำกว้าง
แค่คืบก็ก้าวไม่พ้น
เมื่อตายแล้วจะก้าวข้ามทะเลทุกข์ ทะเลเกิดตาย
ได้หรือ เมื่อมีชีวิตอยู่ ทิ้งนิสัยสันดานชั่วไม่ได้ ตายแล้วจะ
ไม่ยึดมั่นในอุปาทานได้หรือ ผู้สำรวมในศีลจึงมีปัญญา
เป็นหัวใจ ส่วนผู้ที่ยึดมั่นในอุปาทานมีความโง่เขลาเป็น
หัวใจ
เหล้า มีกับแกล้มเป็นเพื่อนที่เหมาะสมเข้ากันดี
คือ เนื้อสัตว์ ส่วนมากคนที่กินเหล้าจึงชอบกินเนื้อสัตว์
คนกินเนื้อสัตว์จึงชอบกินเหล้า เหล้ามีกามตัณหาเป็น
เพื่อนคู่ใจ คนที่กินเหล้าจึงมักจะชอบเรื่องกาม คนที่
ชอบเรื่องกามจึงชอบกินเหล้า ทั้งหมดนี้เจ้าก็รู้ดีว่าเป็น
เหตุที่นำไปสู่หนทางนรก
คัดลอก จาก บำเพ็ญขัดเกลาพุทธจิต
~~~ เหล้าไม่เมาคน แต่คนไปเมาเอง
กามาไม่หลงคน แต่คนไปหลงเอง
และเงินไม่รักคน แต่คนอยากได้เอง ~~~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น