ยอดคำ ขงจื้อ

*  เรียน จึ่งรู้ว่าตนเองด้อยความรู้  สอน จึ่งรู้ว่าลำบาก  ผู้ที่รู้ว่าด้อยความรู้ จึงจะเตือนตัวเองได้  ผู้ที่รู้ว่าลำบาก  จึงจะฝึกตนให้เข้มแข็ง

*   ผู้ที่มีความละอายคือ ผู้ที่กล้าหาญ

*  ความผิดพลาดของสาธุชนเปรียบดังจันทรคราส สุริยคราส  ใคร ๆ ก็เห็น  เมื่อแก้ไขข้อผิดพลาดแล้ว ใครๆ ก็นับถือ

*  เห็นความชอบธรรม  แต่ไม่ทำ  อย่างนี้เขาเรียกว่าขี้ขลาด

*  พูดได้  ทำไม่ได้  เป็นเรื่องน่าละอายสำหรับสาธุชน

*  พูดได้  ต้องทำได้  ทำก็ต้องทำให้สำเร็จ

*  สิ่งที่ตัวเราไม่ชอบ  จงอย่าทำกับคนอื่น

*  จงเคารพผู้อื่น  ปฏิบัติต่อคนทั่วไปด้วยความเที่ยงธรรม

*  สาธุชนปรองดองกันโดยความเห็น ไม่เหมือนกัน คนถ่อยเลว

เหมือน ๆ กัน แต่ไม่ปรองดองกัน

*   ความเย่อหยิ่งทำให้เราเสียหาย  ความถ่อมตนทำให้เราได้รับประโยชน์

*  คนดีมีอุดมการณ์  ไม่ต้องการมีชีวิตอยู่เพื่อทำลายความดี  แต่ยินดีสละ ชีพเพื่อสรรค์สร้างความดี

*  อยากไปเร็ว ๆ มักไปไม่ถึง  ละโมภต่อผลประโยชน์ เล็ก ๆ น้อย ๆ มักทำการใหญ่ไม่สำเร็จ

*  เจอคนเก่งก็ให้ศึกษาจากเขา  เจอคนงี่เง่าก็ให้เตือนใจตัวเอง

*  ผู้ที่เชื่อข่าวโคมลอย  คือผู้ที่ละทิ้งคุณธรรม

*  มีมารยาทย่อมไม่ถูกข่มเหง  ใจกว้างย่อมได้มวลชน มีสัจจะย่อมมีคนเชื่อถือ  ฉลาดปราดเปรื่องย่อมมีความดี ความชอบ  โอบอ้อมอารีย่อมใช้คนได้

*  เจ้านายเที่ยงธรรม  ไม่ต้องสั่ง  ลูกน้องก็เชื่อฟัง  เจ้านายไม่เที่ยงธรรม  แม้จะสั่งลูกน้องก็ไม่เชื่อฟัง

*  คิดจะคบเพื่อนให้ยืด  พูดจาต้องมีสัจจะ

*  เอาแต่เรียนลูกเดียว  โดดเดี่ยวเดียวดายไร้เพื่อนฝูง เหงา  แถมรู้น้อย

*  การไม่พูดคุยกับคนที่พูดคุยด้วยได้  ทำให้เราเสียคน  การพูดคุยกับคนที่พูดคุยไม่ได้ ทำให้เราเสียคำพูด

*  สุภาพชนใช้หนังสือคบเพื่อน  อาศัยเพื่อนสร้างเสริมคุณงามความดี

*  รู้ก็บอกว่ารู้  ไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้  จึงจะเป็นผู้รู้จริง

*  ปัญญาชนงดงามเพราะมีความคิดอันสุกงอม  น่าเกลียด เพราะมีความคิดไม่สุกงอม

*  รักสวยรักงาม  เป็นสิ่งที่ใจมนุษย์มีด้วยกันทุกคน

*  การศีกษา ไม่แบ่งชั้น  วรรณะ

*  เรียนโดยไม่คิด  ย่อมไร้ความรู้  คิดโดยไม่ศึกษาย่อมวิกฤต


       ****** ความไม่รู้คือความรู้  ไม่มีอะไรที่ไม่รู้ ******